|
||||||||
|
De eerste keer dat ik trompettist Avihai Cohen (Tel Aviv 1978) zag optreden, was op Jazz Middelheim in Antwerpen alweer enkele jaren geleden, hij was toen nog relatief onbekend. Hij speelde op een van de kleinere podia terwijl een nep jazzgroep als Taxiwars op het hoofdpodium stond. Cohen werd door de zogenaamde kenners afgedaan als neo bop maar mij was wel duidelijk dat hier een groot talent de sterren van de hemel speelde, alle drie zijn optredens ging ik beluisteren. Inmiddels heb ik hem natuurlijk vaker gezien en dan als hoofd act. Hij is volgens mij een van de grootste jazztrompettisten van dit moment. Op dit album is hij niet alleen te horen op trompet en flugelhorn maar ook op fluit. Hij wordt begeleid door Yonathan Avishai op piano, Barak Mori op contrabas en Ziv Ravitz op drums Het was een dubbeltje op zijn kant of dit nieuwe album zou verschijnen, toen de oorlog uitbrak tussen Israël en Hamas kon hij niet meer spelen, hij kreeg geen noot meer uit zijn trompet, het voelde niet goed om muziek te maken. Hij stond op het punt om de opnames te stoppen, maar pianist en vriend Yonathan Avishai zei we moeten juist nu muziek maken (overgenomen uit een interview in Jazzism ). De muziek op dit album bestaat allereerst uit een vijfdelige suite dan “Adagio assai van Maurice Ravel en tenslotte “The Seventh” geschreven door zijn dochter Amalia Cohen. De sfeer van de suites is niet alleen somber en melancholiek maar er spreekt ook iets hoopvols uit. In het eerste deel van de suite is Avishai te horen op fluit, samen met de gestreken bas ontstaat een bijzonder muziekstuk dat de luisteraar koude rillingen bezorgt, dan neemt de trompet het over en gloort er weer hoop. Zelden heb ik aangrijpender muziek gehoord of het moet van Charlie Haden’s Liberation Music Orch. Zijn. Aangrijpend en toch ook weer wonderschoon, maar met de beelden uit Gaza in je hoofd kunnen de emoties toch wel hoog oplopen, hetgeen overigens wel een bewijs vormt voor de kracht van muziek en van deze Ashes to Gold in het bijzonder. Het prachtige verstilde karakter van het piano concert van Maurice Ravel hier gespeeld op de flugelhorn verbreekt de spanning en zorgt voor de broodnodige rust. Het verstilde en lieflijke “The Seventh” van Avishai’s 17-jarige dochter is een bijzonder geslaagde afsluiter van dit in een woord indrukwekkende album. Jan van Leersum.
|